Vergroten/verkleinen
Cliënt en Cicero zorggroep medewerker

Cicero in gesprek over morgen

“Stel het niet uit. Praat vandaag over morgen!” Met deze boodschap wordt momenteel iedereen in Nederland opgeroepen in gesprek te gaan over ouder worden. Dit gesprek is nodig, omdat Nederland in snel tempo vergrijst en de zorg gaat veranderen.

Het is deze week (maandag 23 t/m vrijdag 27 november 2020) de nationale Week van Reflectie. Een mooi moment dus om samen in gesprek te gaan over morgen. Wij voerden het gesprek met twee medewerkers van Cicero: een verzorgende IG en een medewerker ICT. Beiden hebben ongeveer dezelfde leeftijd, maar toch hebben ze ieder een eigen beeld van wat ouder worden betekent voor hen en hun gezin. Lees het verhaal hieronder!

Ga ook het gesprek aan over morgen!

Wil jij ook het gesprek over morgen voeren? Dit kan met behulp van de gesprekskaarten die Actiz beschikbaar heeft gesteld, download ze hier

Monique, verzorgende IG Schuttershof Cicero Zorggroep

Monique - 29 jaar - verzorgende IG

Waar denk jij aan bij gelukkig oud worden?
Gelukkig oud worden, dat wil ik samen met mijn gezin. Ik heb een dochtertje van 14 maanden oud. En sinds dat ik moeder ben, realiseer ik me dat ik toch wel anders in het leven sta. Ik hoop gewoon gezond oud te worden. Vooral nu met deze corona-tijd ga je anders tegen dingen aankijken. Het is misschien een standaard, cliché antwoord, maar dat is wel echt zo. Ik hoop dat ik niet een of andere akelige ziekte krijg, dat mijn relatie alles goed blijft en dat mijn werk even leuk blijft.

Maar wanneer ben je ‘oud’? En wat betekent ‘oud zijn’ eigenlijk?
Ik denk dat dat ook een beetje te maken heeft met hoe je je voelt. Iemand kan 80 zijn en nog heel erg veel energie hebben, goed te been zijn en actief zijn. Maar je hebt ook mensen die in een zorgcentrum wonen die in de 50 zijn, en dan zie je toch wel even wat anders. Dat hoop je zelf niet mee te maken. Dus ja, wat is oud. Ik zeg altijd: je bent zo oud als dat je je voelt.

Hoe denk je dat de zorg voor ouderen eruit ziet in 2040?
2040, poeh. Ja, ze zijn tegenwoordig steeds meer bezig met de inzet van robots. Ik hoop zelf niet dat dat te veel gaat gebeuren. Dat zou ik dus echt verschrikkelijk voor de cliënten vinden. Je hebt toch veel liever een écht persoon naast je bed dan dat er een robot staat. Kijk, dat alles meer geautomatiseerd wordt, dat is logisch. Maar ik hoop niet dat er al te veel gaat veranderen. Zodat we het wel nog steeds gezellig kunnen hebben met elkaar.

Goede zorg voor ouderen is vooral een taak van…

a.        mijzelf
b.        de overheid
c.         zorgorganisaties
d.        mijn directe omgeving


Ik denk dat we dit uiteindelijk allemaal met z’n allen moeten doen. Want goede zorg hangt ook af van verschillende factoren, wat kan een zorgorganisatie bieden, wat kan een mantelzorger betekenen en hoe is de medewerker. Goede zorg bieden, dat doe je vanuit je hart!

Voorbereiden op je oude dag moet je op tijd doen. En wanneer begin je dan?
Dat is een goede. Daar ben ik eigenlijk nog niet écht mee bezig. Want ja, wanneer is je ‘oude dag’? Goed, ik weet dat ik nu pensioen opbouw, maar daar ben ik echt totaal nog niet mee bezig. Het moment dat ik met pensioen kan duurt ook nog wel even, en daar wil ik ook echt nog niet aan denken. Ik vind mijn werk veel te leuk en ben pas 29!

Ik ben zelf zo iemand die denkt: dat zie ik tegen die tijd wel. Het kan namelijk ook zo zijn dat je ineens ziek wordt, en dan maakt het niet uit of je 29 of 40 of 50 bent. Het is lastig om je daar op voor te bereiden, want je kunt toch de toekomst niet voorspellen.

‘Mijn familie, vrienden of buren kunnen later prima bepaalde taken van zorgpersoneel overnemen’ – eens of oneens?
Dat vind ik een gevaarlijke vraag, want wat zijn die taken dan precies? Zijn dat lichte taken, bedoel je dan echt de verzorging? Want je moet natuurlijk ook goed kijken dat mensen hun eigen leven zo goed mogelijk kunnen behouden en niet overbelast worden met zorgtaken die juist door zorgpersoneel kunnen worden uitgevoerd. De een kan veel aan en de ander wat minder. Dat is echt afhankelijk van de persoon en het soort taken.

‘Mijn zieke moeder verzorgen na een dag hard werken? Geen probleem!’ – eens of oneens?
Eens. Geen probleem. Ja. Of ja, dat zeg ik nu, hoe mijn situatie nu is. Maar als mijn moeder ziek zou zijn, zou ik er alles aan doen om haar te kunnen verzorgen – absoluut!

Hoe kijk jij nu naar de zorg voor ouderen? En betekent dat ook iets voor wat je zelf gaat doen?
Als ik naar mijn eigen situatie kijk, sta ik er steeds meer bij stil dat mijn ouders ook steeds ouder worden. Zij hebben ook niet meer het eeuwige leven. Vroeger dacht ik daar nooit over na, want je ging er gewoon van uit dat je ouders er altijd zullen zijn. Maar nu ik zelf moeder ben geworden, ga ik er steeds meer bij stil staan dat er een tijd gaat komen dat mijn ouders er niet meer zijn. Dat is wel een heftige realisatie. En zoals ik al zei, mocht er ooit een dag komen dat mijn ouders zorg nodig hebben, dan zou ik zonder twijfel deze zorg op mij nemen!

‘Kwaliteit van leven is belangrijker dan zo oud mogelijk worden.’ – eens of oneens?
Ja, eens. Kwaliteit van leven is toch wel belangrijker. Ja.

Shane, medewerker ICT, Cicero Zorggroep

Shane - 31 jaar - medewerker ICT

Waar denk jij aan bij gelukkig oud worden?
Ja, toch wel het idee van huis boompje beestje: mama, papa, kind en gewoon een eigen huisje en eventueel een huisdier.

Wanneer ben je ‘oud’? En wat betekent ‘oud zijn’ eigenlijk?
In feite vind ik mezelf op deze leeftijd ook al redelijk oud. Maar écht oud? Dan denk ik aan grijs, en zit ik meer rond de 55 of 60. Dan denk ik dat ik me toch wel redelijk oud vind, want dan ben ik toch wel ver klaar voor mijn pensioen.

Hoe denk je dat de zorg voor ouderen eruit ziet in 2040?
Dat is dus over 20 jaar. Dat vind ik heel lastig. Ik zie nu hoe snel we de laatste tijd grote stappen maken in de ontwikkeling van technologie. Dat ik me vaak verbaas over hoe ver we al zijn in de praktijk, bijvoorbeeld met technologie zoals spraakgestuurd rapporteren. Je ziet ook dat robots al een beetje worden ingezet. Dus denk ik dat over 20 jaar vrijwel alles door robots wordt gedaan, zoals in die futuristische films. En ook bijvoorbeeld werken met augmented reality – dat een zorgmedewerker met een bril rond loopt waarop hij alle informatie over de cliënt kan zien etc.

Ik zou dat zeker kunnen waarderen. Als ik meer tijd zou hebben, zou ik zelf ook al tijd stoppen in het maken van robots, om dingen te kunnen maken en processen te automatiseren. Dus ja, technologie zou ik zeker verwelkomen. Maar als ik zou moeten kiezen tussen robots of persoonlijke zorg... Dan zou ik het liefst wel een beetje van beiden willen. Het stukje sociaal contact en gezelligheid met een medewerker zou ik wel ook erg belangrijk vinden.

Goede zorg voor ouderen is vooral een taak van…
a.        mijzelf
b.        de overheid
c.         zorgorganisaties
d.        mijn directe omgeving

Ik zou als eerste zeggen: de zorgorganisatie, want de overheid staat te ver van ons af om precies te weten wat voor zorg je nodig hebt. Je kiest toch zelf voor een zorgorganisatie vanwege bepaalde dingen die jij belangrijk vindt. Ik vind dat de zorg niet een last moet zijn voor je directe omgeving. Het is leuk als ze je willen helpen, maar mijn directe omgeving moet zich niet in allerlei bochten wringen om mij zorg te kunnen geven.

Voorbereiden op je oude dag moet je op tijd doen. En wanneer begin je dan?
Eigenlijk zou ik er nu al mee moeten beginnen, maar ik heb liever zoiets van ik leef nu en ik zie later wel verder. Ik hoor ook vaak mensen zeggen dat je nu al moet sparen voor na je pensioen. Maar waarom zou ik nu 200 euro per maand wegleggen voor de toekomst, als ik nu die 200 euro voor mijn gezin kan gebruiken en dan een leuker leven nu kan hebben.

‘Mijn familie, vrienden of buren kunnen later prima bepaalde taken van zorgpersoneel overnemen’ – eens of oneens?
Ja, als het taken zijn wat zij erbij kunnen doen – bijvoorbeeld als ze boodschappen gaan doen en voor mij iets meenemen zodat ik niet iemand daarvoor hoef te laten komen, dan wel. Maar zoals gezegd, wil ik niet dat mensen zich in allerlei bochten moeten wringen om mijn zorg te dragen en mijn taken te doen.

‘Mijn zieke moeder verzorgen na een dag hard werken? Geen probleem!’ – eens of oneens?
Tja, het is je moeder. Dus aan de ene kant doe je het graag. Ze heeft voor mij ook altijd gezorgd. Maar het moet geen verplichting worden. Zo’n hele dag werken en dan ’s avonds nog voor mijn moeder zorgen kan, maar, en dat klinkt misschien een beetje stom, dat moet niet elke dag. Gewoon een aantal dagen in de week wat taken overnemen, lijkt mij beter. Dan blijft zij het leuk vinden om mij te zien en andersom.

Hoe kijk jij nu naar de zorg voor ouderen? En betekent dat ook iets voor wat je zelf gaat doen?
Nee, geen idee. Ik zie bijvoorbeeld bij mijn oma die in een zorgcentrum woont, dat het, ondanks de omstandigheden, wel goed gaat – ze heeft het goed daar. Maar ik kan niet zeggen dat er nu iets verbeterd zou moeten worden, want ik denk dat dit automatisch over tijd toch wel gaat gebeuren. Door medewerkers in de directe zorg en natuurlijk ook op het gebied van technologische ontwikkelingen die in de toekomst zullen komen. Ik weet ook niet of ik in de positie sta om daar iets aan te veranderen.

‘Kwaliteit van leven is belangrijker dan zo oud mogelijk worden.’ – eens of oneens?
Ja. Vind ik zeker. Je leeft nu. En als je heel oud wordt, wil dat niet zeggen dat je ook een heel leuk leven hebt gehad. Als ik straks met 65 jaar kom te overlijden, maar ik heb wel een heel leuk leven gehad, dan heb ik dat liever dan dat ik nou niet leef en straks 80 word.